Werken aan de reputatie

Sfeerbeschrijving 1. Eerste ontmoeting met een Chileen

Het is je eerste dag in Santiago en je zit op een politiebureau. Je hoofd zit nog vol met de vooroordelen over Zuid-Amerika; geweldadig, gevaarlijk, niet vertrouwen als mensen behulpzaam zijn, altijd op je hoede zijn. Niet geheel onbelangrijk om te vermelden, je spreekt geen woord Spaans. Helaas ben je op de een of andere manier niet meer in staat om je camera te gebruiken (het precieze hoe en waarom zal hier niet aan de orde komen en is voor dit verhaal ook niet van belang). Je hebt daarom besloten om aangifte te doen van diefstal en het geld terug te vragen aan de verzekering. Als je na een uur zweten in de snikhete wachtruimte aan de beurt bent probeer je met handen en voeten duidelijk te maken wat er aan de hand is. Gelukkig zit je in Chileense politiebureaus niet netjes in een hokje als je aangifte doet, maar gewoon midden in de wachtruimte en iedereen kan dus zien dat je er alleen duidelijk niet uitkomt. Een vriendelijke Chileense meneer, Jose, biedt aan om je te helpen. Je antennes slaan gelijk uit en je vraagt je, door alle waarschuwende verhalen, direct af wat hij hiervoor als tegenprestatie zal willen.

De politieagent probeert je een formulier voor verlies te laten invullen, zodat hij niet op zoek hoeft te gaan naar de dader en er volgt een heftige discussie waarin Jose kwaad wordt omdat jij dan het geld niet terug zult krijgen van de verzekering. Vervolgens schrijft Jose in het Spaans het hele verhaal op van het gebeurde, waarbij hij jouw versie wat aandikt. Als uiteindelijk de hele rataplan, 30 min. later, is ingevuld, krijg je geen aangifteformulier mee naar huis. Dit formulier wordt namelijk pas na vijf dagen na goedkeuring van het ministerie verstrekt. Je bent zelf dan niet meer in Santiago en Jose springt automatisch op om te zeggen dat hij het formulier kan ophalen, inscannen en mailen. En nog steeds vraagt hij er niets voor terug! Maar wat niet is kan nog komen... Langzaam begin je je toch al een beetje schuldig te voelen tegenover deze vreselijk lieve man, die jullie met alles wil helpen en die jij zo argwanend hebt aanschouwd. 

Na nog een episode op het politiebureau in verband met de camera, die verder ook niet zo van belang is, mailt Jose je wanneer je de stad verlaat. Je vertelt de man dat jullie 's avonds nog een voetbalwedstrijd van het Ajax van Chili, Colo-Colo, zullen bezoeken en de ochtend erna zullen vertrekken. Ook bedank je hem voor de honderste keer voor zijn hulp en je verzekert hem dat je hem niet zult vergeten vanwege zijn oneindige vriendelijkheid. Vervolgens ga je naar de voetbalwedstrijd, die veel hoop biedt voor de prestaties van Oranje tegen de Chilenen, en keer je terug voor de laatste nacht in het hostel. Beneden in de gang ligt een pakketje met je naam erop. Naief als je bent denk je dat het misschien een afscheidskado is van de hosteleigenaar, waarmee je de avond ervoor bent gaan stappen. Je maakt de brief bij het pakje open en daarop staat geschreven;

'Dear Dutch friends; Please accept this little present for the loss of your camera. Now you can say that you are real supporters of Colo-Colo: the best Chilean team ever. And I hope that on next World Cup, The Netherlands and Chile can go ahead to the 2d round, defeating Spain and Australia!! Jose' 

In het pakketje bevinden zich twee originele Colo-Colo T-shirts. Op dat moment breekt je Hollandse klomp. Wat een onbeschrijflijk lieve man en wat een belachelijke vooroordelen heb jij over Zuid-Amerika! Natuurlijk loop je hier misschien meer risico op vervelende overvallen, maar deze gulheid heb je nog nergens anders ter wereld ervaren. Toevallig wilde je zelf zo'n shirt aanschaffen, maar heb je dat gelaten omdat ze 50 euro per stuk kosten. En deze man koopt er gewoon twee uit medelijden met twee voor hem volledig onbekende buitenlanders, wat een gebaar! Je schaamt je oprecht je ogen uit je kop omdat je zo vol vooroordelen dit werelddeel bent binnen gestapt.

Sfeerbeschrijving 2. De zwarte markt

De eerste dag in Argentinie staat voor jou in het teken van het wisselen van dollars. Je had van vrienden gehoord dat je die hier op de zwarte markt namelijk kunt omruilen voor een heel gunstige prijs. Dat komt door het volgende; de Argentijnse pesos is onderhevig aan gigantische inflatie. Vorig jaar augustus was 1 euro hier 6,6 pesos waard, nu is dat 10,5. De presidente heeft door deze instabiliteit besloten het ruilen tussen dollars en pesos te verbieden. Alle Argentijnen willen echter graag dollars sparen omdat deze wel stabiel zijn en verzamelen deze in koffers onder hun bed. Hierdoor is er een gote zwarte markt ontstaan.

Op internet heb je gelezen dat het ruilen heel simpel moet zijn, maar nu moet het echt gebeuren! In Nieuw-Zeeland en Chili heb je dollars ingeslagen, nu moet je ze alleen nog verzilveren. Samen met vier andere reizigers uit het hostel ga je op pad naar de straat met de banken. En jawel, je loopt nog geen 20 meter over de stoep en er komen oude mannetjes op je af 'Cambio, cambio' (wil je ruilen?). Na met een tiental mannetjes gesproken te hebben kiezen jullie de beste uit (11,6 per dollar ipv 7,8 officieel) en maken een deal. De man schuift een paar stoelen achteruit aan een tafeltje in het midden van het centrale plein en daar geschiedt het grote geldtellen en het testen van de echtheid. Later doe je hetzelfde binnen in een cafe (!!), de eigenaresse verlangt alleen dat je een drankje aanschaft. Zo makkelijk kan het dus gaan! Langslopende politie kijkt niet op of om.

Later hoor je dat dit komt omdat zij de handelaars beschermen. Voor de helft van de winst zorgen de politieagenten ervoor dat de handelaars niet worden overvallen. Corruptie is hier dus nog wel aan de orde van de dag.

Samenvatting. Chili, Bolivia en Argentinie

Ja, zo begon onze reis in Zuid-Amerika. Hoe hard we van tevoren ook tegen elkaar hadden gezegd dat we niet te wantrouwend moesten zijn naar de mensen toe, toch zitten alle vervelende ervaringen en waarschuwende verhalen van andere reizigers prominent aanwezig in je achterhoofd. De eerste week in Chili heeft deze argwanendheid direct weggewist. Natuurlijk zijn we nog steeds wel voorzichtig, maar we hebben tot nu toe alleen maar zulke lieve mensen ontmoet. Op straat wordt je ongeveer om de tien minuten gewaarschuwd voor dieven van je camera, als je maar even stilstaat wordt er gelijk gevraagd of je iets zoekt en iedereen probeert je karige Spaanse woordjes te begrijpen. Het lijkt alsof het land zich bewust is van zijn reputatie een daardoor hard zijn best doet om het tegendeel te bewijzen. Sterker nog, dit lijkt niet alleen zo, meerdere mensen hebben aangegeven dat het momenteel in Zuid-Amerika echt zo werkt. Alleen wat betreft de corruptie in Argentinie wordt er nog niet echt aan de reputatie gewerkt!

Zuid-Amerika is goed voor ons. Het eten is lekker, veel pasta's en vlees, en de wijn goddelijk en eindelijk goedkoop! Santiago was een fijne start om mee te beginnen, maar niet veel echte highlights. Valparaiso was een prachtig stadje aan de kust met heel veel schitterend muurschilderingen, zie foto's. Hier zijn we rondgeleid door Suzanne, de zus van Mischa en Marijke die we in de TransMongolie Express ontmoeten, die hier al een aantal jaar woont en ons graag op sleeptouw nam. Leuk om te horen hoe zij het ervaart om in zo'n ander land te leven! Toen naar San Pedro de Atacama in de woestijn, toeristisch maar prachtig landschap. Daar vandaan door op de Uyuni-trip. Met een hele leuke groep in 4x4 jeeps door adembenemende natuur, met als hoogtepunt de zoutvlaktes. Wat een ervaring! Deze komt absoluut in onze totale top 5. Het is net alsof je de hemel binnenloopt. Overal waar je kijkt zie je een lichtblauwe massa, geen onderscheid tussen land en lucht, alleen een oneindig lichte ruimte. Ook hier weer vreselijk lieve Chilenen ontmoet, Israel en Andrea, die ons ook alweer kadootjes hebben gegeven en die we zeker nog eens gaan opzoeken. Vervolgens doorgereisd naar Argentinie!

In Argentinie tot nu toe paardgereden, veel gegeten en gedronken, vrienden gemaakt en veel gereisd in de richting van de Iguazu-watervallen. Vandaag hebben we de Braziliaanse kant van de watervallen bezocht. En we hebben er een helikoptervlucht boven gemaakt! Dit met lichte sponsoring van Aren en Jeannet, die deze vlucht zelf hadden gemaakt en vonden dat we dit niet mochten missen. De komende dagen gaan we de Argentijnse kant bezoeken en misschien op minitrip naar Paraguay om dollars te scoren voor de zwarte markt! Daarna door naar Buenos Aires voor carnaval!

Het is een lang verhaal geworden, maar er is ook zoveel gebeurd! 
Hoop dat jullie het tot hier uitlezen!
 

Dikke zoen en we missen jullie steeds een beetje meer,

Koen en Daan