In het kader van bezuinigingen

Sfeerimpressie 1. De busrit naar Laos

Twijfelen, dubben, piekeren en dan uiteindelijk beslissen. Het doorbrengen van 29 uur in een bus kun je vast wel doorstaan als je daarmee 60 euro kunt besparen ten opzichte van een vliegticket. De beoordelingen op Tripadvisor zijn vast allemaal wat overdreven en de spookverhalen in de Lonely Planet allicht ook. Dus vol goede moed stap je uiteindelijk (een uur later dan gepland) in de bus met duoligplaatsen! Je moed zakt echter al snel een beetje naar je schoenen als de bus vijftien minuten later een half uur stopt om zakken met onbepaalbare inhoud op het dak te laden. Ook de onbezette stoelen worden in de komende uren, waarvan ongeveer de helft aan rijden wordt besteed, volgestouwd met dozen, koffers en juten zakken. Al snel is je op deze manier duidelijk geworden waarom een rit van 440 kilometer maar liefst 29 uur kan duren. 

Tijdens de twee (!!) pauzes van de rit kun je wel lachen met de andere reizigers om de omstandigheden van de reis en de financiële reden van deze slopende tocht. Iets minder grappig wordt het wanneer je mannelijke reisgenoot afreist naar de wc en allereerst de ene bestuurder in je billen knijpt, gevolgd door de volgende bestuurder (met gouden voortand) die je paspoort afpakt en vraagt of je met hem wilt trouwen. Ook het zien omkopen van de politie in Laos zorgt niet bepaald voor een betere beleving van deze busrit. 

Als je uiteindelijk aankomt realiseer je je dat de verhalen op internet inderdaad mee bleken te vallen; je hebt niet hoeven kotsen, niet drie keer teveel betaald voor je visum en bent niet opgepakt voor drugssmokkel. Bovendien waren de uitzichten tijdens de reis fabuleus en heb je wat benodigde slaap kunnen inhalen. Aan de andere besef je ook dat geld niet gelukkig maakt en dat het in het vervolg misschien best de moeite waard is om ietsje meer geld uit te geven voor ietsje meer comfort (een conclusie die de andere busreizigers deelden).

Samenvatting 1. Laos

We hadden maar tien dagen te besteden in Laos en waarschijnlijk heeft dat er mede voor gezorgd dat we niet het gevoel hebben dat we het land echt hebben leren kennen. Het schijnt dat veel reizigers met dit gevoel het land verlaten. Er is nog niet zo heel veel toerisme in het land en dit zorgt er, in combinatie met het gebrek aan openbaar vervoer, voor dat alle toeristen in vaste banen worden geleid. Zo was onze eerste stop Luang Prabang. Een prachtig stadje aan de Mekong, waarvan het centrum volledig bestaat uit (voornamelijk Franse) restaurants en barretjes. Een heerlijke plek om tot rust te komen en goed te eten, maar behalve de monniken en de tempels lijkt er weinig typisch Laos aan. 

Deze ervaring hadden we nog tien keer erger in Vang Vieng. Dit stadje is een beetje het Salou van Zuid-Oost Azië maar dan over 20 jaar. De regering heeft veel van de clubs en bars gesloten en daardoor is veel van het 'partypubliek' afgehaakt. Wat resteert zijn wat barretjes die films draaien van hoe druk en booming het er drie jaar geleden was en meer van dergelijke vergane glorie. Ondanks dat hebben we ons er prima vermaakt (toen Koen was bekomen van zijn buikloop) met wat andere Nederlanders. Uiteraard hebben we getubed, maar ook hebben we een luchtballonvaart gemaakt en de (kerst)avonden hebben we doorgebracht bij een kampvuur. Maar ergens in ons groeide het gevoel dat we een beetje klaar waren met Azië, tijd voor een nieuw avontuur!

Wat betreft onze opdrachten: Koen heeft werkelijk bij bijna ieder restaurant gevraagd om een spin (opdracht 6). Maar nergens konden ze hem verblijden met deze lekkernij. Daarom vragen wij de opdrachtencommissie met wanhopige klem om een laatste teken van barmhartigheid en het goedkeuren van de opdracht door de eerder gepubliceerde foto van Koen die een schorpioen eet....  

Sfeerimpressie 2. De aankomst in het Westen

Na een wat tumultueuze vlucht, je overstap bleek namelijk niet zoals vermeld plaats te vinden op hetzelfde vliegveld in Kuala Lumpur maar op een andere internationale luchthaven aldaar, haal je de camper op in Auckland. Den Bruce (Jean Marie Pfaff kom je ook overal tegen!) ziet er schitterend uit en met frisse zin ga je op zoek naar de eerste supermarkt. Aldaar valt je mond open; wat een prijzen!! Niet alleen in vergelijking met Zuid-Oost Azië wordt een groot verschil waargenomen, maar ook ten opzichte van Nederland is er toch zeker sprake van een prijsverschil van 150%. Met een boodschappenmandje (nee, geen karretje) ter waarde van je dagbudget ga je vervolgens op zoek naar een DOC-camping. Dit zijn campings van de overheid voor een lage prijs met weinig faciliteiten. Als het bijna donker wordt ben je er echter nog steeds geen tegen gekomen en uiteindelijk rijdt je Bruce maar naar een gewone camping waar je even 22 euro moet neerleggen voor een campingplaats (= nachtje 4-sterren hotel in Vietnam). 

De volgende dag reis je af naar Te Puia, de hoogste geiser van Nieuw-Zeeland en de eerste highlight op je route. Het weer is een beetje treurig voor hoog zomer, 18 graden en regen. Aangekomen bij het geiserpark loop je dollend met je reisgenoot naar de ingang; 'Zeg hoe duur zou een kaartje hier zijn?' 'Geen idee, het is natuurlijk gewoon natuur, maar we wel zijn in N-Z, ik zeg: 15 dollar' 'Ik denk dat het nog wel eens gekker kan zijn, misschien wel 35 dollar' 'Haha nee joh' 'Haha nee dat zou wel heeeel duur zijn'. En opnieuw sta je bij de kassa met je bek vol tanden; een kaartje voor een volwassen persoon kost 48,50 dollar (30 euro). 

Eenmaal in het park sta je 75 minuten in de hoosbuien te wachten op het actief worden van de geiser, die volgens de gidsen gemiddeld drie keer per uur afgaat. Uiteindelijk is hij indrukwekkend om te zien, maar je zeiknatte outfit doet toch wat af aan de charme. Je besluit jezelf daarom maar te verwennen op een broodje kipfilet of kaas in het bijbehorende cafe, totdat je daar de prijzen ziet; 15 dollar (10 euro) voor een broodje! 

Samenvatting 2. Adembenemend Nieuw-Zeeland

Inmiddels zijn we al weer bijna helemaal gewend aan de prijzen. We eten, in het kader van bezuinigingen, lekker de ene dag witte bonenschotel met paprika, de andere dag Uncle Ben's (Oud-Beijerlandse glorie) rijst met paprika en de dag erna pasta met tomatensaus en jawel, paprika. Zoals jullie al kunnen gokken is paprika de goedkoopste groente hier! Het was gewoon even flink afkicken van drie keer per dag uiteten naar een vermogen moeten uitgeven voor een kopje koffie. 

De natuur is nog veel mooier dan verwacht. Oudejaarsavond hebben we heel gezellig op een DOC-camping doorgebracht (deze kosten maar 12 dollar per nacht). Iedereen ging om 22.00 uur naar bed, dus wij hebben in de camper Tarzan gekeken en hebben voor de zekerheid de wekker om 23.55 uur gezet. Om twaalf uur hebben we elkaar een kus gegeven en zijn toen direct in slaap gevallen. De volgende dag was een stuk actiever dan de normale 1 januari. We hebben de Tongariro-crossing gedaan langs Mount Doom van Lord of the Rings. Wat een ongelooflijk mooie tocht. Ook hebben we hier flink bespaard door geen bus te boeken (de route gaat een kant op) voor 35 dollar p.p., maar door gewoon te gaan lopen en te hopen op een lift (wat gelukkig is gelukt).

Daarna zijn we doorgecrosst naar het Zuidereiland, want van twee Nederlanders hoorden we dat er ferry-diensten waren uitgevallen. Dit zorgde er in combinatie met de zomervakantie van de Kiwi's voor dat de ferries erg volgeboekt waren. Wij snel gebeld en gelukkig konden we de volgende dag nog mee (voor slechts 350 dollar), anders hadden we moeten wachten tot 19 januari! 

Hier is de natuur zo mogelijk nog mooier en ook het weer heeft zich aangepast. Vandaag zouden we walvissen gaan spotten, maar door heftige wind kon dat helaas niet doorgaan. Daarom hebben we de dag maar doorgebracht op het strand waar we naast een mooi kleurtje te hebben opgedaan ook gelijk dolfijnen en zeehonden hebben gezien. Morgen gaan we de walvissen opnieuw proberen te spotten en daarna weer verder door naar het zuiden!

Voor ons gevoel zijn we al een jaar weg, terwijl we niet eens op de helft van onze reis zijn. Met kerst misten we thuis erg en verlangden we allebei naar het gevoel om aan te komen op Dusseldorf en daarna iedereen weer te zien. Gelukkig is dit gevoel na de kerstdagen weer wegge-ebt en missen we iedereen op een wat normaler niveau ;). Maar daarom ook hierbij nog even een bedankje voor alle reacties die we krijgen via de blog/mail/facebook/sms. Dat doet ons echt goed!

Opnieuw heel veel liefs en een dikke kus vanaf de andere kant van de aarde,

Koen en Daan