Gas op die lollie

Scooteravontuur 1.

Je wordt wakker op het schitterende eiland Phu Quoc. De laatste dagen heb je op het witte strand doorgebracht met een biertje (30 cent) in je ene hand en een ananas (50 cent) in de andere. Vandaag wil je toch wat actievers gaan doen, dus je besluit een scooter te huren. Zowel jij als je reisgenoot hebben hier nog nooit op gereden, maar het rustige eiland lijkt de ultieme ontgroeningsplek. Het uitzicht vanaf de scooter is daadwerkelijk prachtig; meer witte stranden, vissersbootjes, watervallen en jungle. Het genieten gaat gewoon door en het windje op de scooter is zeer aangenaam.

Om een uur of half vijf besluiten jullie dat het nog wel leuk zou zijn om de helft van het eiland die jullie nog niet hebben gezien nog even 'te doen'. Het wordt dan wel om zes uur donker, maar dat zal allemaal wel loslopen. Helaas wordt wel de weg steeds ietsje slechter; van asfaltwegen naar gravelwegen naar zandwegen naar kleine paadjes. Mede hierdoor duurt het steeds langer voordat er een nieuw kilometerpaaltje voorbij komt. De duisternis valt in en op dat moment maakt de weg plaats voor een zwarte buckelpiste van het zwaarste kaliber. Het ziet er naar uit dat een zware overstroming de weg heeft weggespoeld. Op sommige plekken liggen bruggetjes van takken, die duidelijk niet zijn gemaakt voor twee zware Westerlingen, ze kraken vervaarlijk. Nadat je reisgenoot deze afdaling keurig heeft geklaard, kunnen jullie er wel om lachen, dat hebben jullie ook weer gehad. Wat jullie echter nog niet konden weten is dat er nog vijf van deze hellingen zullen volgen, sommige met gaten in de bruggen (lanceringsgevaar). Bovendien raakt ook de tank van de scooter snel leeg. Wanneer jullie uiteindelijk veilig de hangmat weer in kunnen duiken is het voor jullie duidelijk; morgen weer naar het strand en de scooter laten voor wat het is!

Scooteravontuur 2.  

In Hue kunnen jullie echter alleen nog maar lachen om de vorige scooteractie en besluiten jullie dat jullie best zelf naar de Vinh Moc tunnels kunnen rijden. Dit zijn tunnels waar een heel dorp tijdens de 'Amerikaanse Oorlog' gedurende een aantal jaar ondergedoken heeft gezeten. Naast een interesse voor deze tunnels dient hier ook een opdracht te worden vervuld! Er wordt een scooter van het hotel gehuurd en een frisse start gemaakt, het zou zo'n 2,5 uur rijden moeten zijn. Dit blijkt uiteindelijk natuurlijk weer wat tegen te vallen. Volgens de kaart was het 50 km maar dit bleek 80 km te zijn. Jullie beginnen onderweg wat zenuwachtig te worden want om vijf uur moeten jullie de nachtbus naar de hoofdstad nemen. Met het oplopen van de reistijd wordt de bezoektijd voor de tunnels steeds verder beperkt. Maar uiteindelijk is het nog maar 5 km en lijkt het allemaal toch nog goed te komen.

Maar dan... jullie horen een grote knal. De scooter stopt en is niet in beweging te krijgen. Jullie staan in the middle of nowhere en hulp lijkt ver te zoeken. De marktvrouwtjes die passeren begrijpen het probleem niet en de klok tikt ondertussen door. Uiteindelijk besluiten jullie op te splitsen zodat de een hulp kan halen in het dorp terwijl de ander de scooter daar ook heen duwt. Dan komt daar echter onverwachte hulp; een klein passagiersbusje met vrolijke Finnen en twee vreselijk lieve Vietnamezen. De scooter wordt in de bus geplet (zowel bus als scooter raken daarbij beschadigd) en zo wordt er gezocht naar een reparateur met een nieuwe ketting voor een Yamaha. Dit blijkt echter totaal niet het meest gebruikte merk scooter en alle reparateurs zijn Honda-fanaat. 

Uiteindelijk wordt er een man gevonden die de ketting wel ergens kan halen en hier worden jullie achtergelaten door jullie reddende engelen. De reparateur crost ervandoor op zijn eigen scooter op zoek naar een nieuwe ketting. Jullie blijven achter en zien de minuten steeds sneller wegtikken. De uiteindelijk gevonden ketting wordt erop gezet, eraf gehaald, erop gezet, eraf gehaald etc. Jullie stellen deadlines wanneer weggaan nog zin heeft, bellen met het hotel, verlaten de deadlines, verlaten die nogmaals, etc. Inmiddels hebben jullie er een zwaar hoofd in dat jullie de bus nog zullen halen. De heenreis van 3 uur zal daarvoor terug in minder dan 2,5 uur moeten worden gedaan. Uiteindelijk zit de ketting erop en besluiten jullie toch nog te proberen op tijd terug in Hue te zijn. Dat betekent; Gas op die lollie! Als twee echte motormuizen wisselen jullie elkaar af en gassen met soms 70 km/u tussen alle andere opmerkelijke weggebruikers terug naar de stad. Met heel veel mazzel en een beetje wijsheid bereiken jullie zonder ongelukken en wel op tijd het hotel. En jullie spreken nu echt met elkaar af; GEEN SCOOTERS MEER!

Samenvatting Vietnam

Vietnam is echt een geweldig land. De natuur is mooi, de mensen heel vriendelijk en behulpzaam en het eten heerlijk. Cat Tien was een hele ervaring; samen zonder gids de jungle door fietsen en lopen met om ons heen het gegil van de apen en het gezoem van de insecten. Phu Quoc was daarna het paradijs op aarde. Zes dagen zon, zee en strand en alles laten bezinken. Vervolgens hebben we het tempo weer opgevoerd en hebben we eerst Hoi An bezocht. Een oud stadje met een mooie kern waar we ons echt als toeristen hebben gedragen; pijnlijk massage gekregen en kleding op maat laten maken. Vervolgens zijn we doorgetrokken naar Hue; eigenlijk vooral voor de tunnels, die we dus niet hebben gezien! Maar we hebben er wel heel lekker gegeten met drie Vietnamese studenten en twee Franse toeristen voor maar liefst 60 cent p.p. (incl. bier).  Tot slot zijn we door gegaan naar Hanoi, de hoofdstad, waar we ons nu bevinden. 

Verder worden we steeds beter in afdingen, nee zeggen, knopen doorhakken en genieten van alle gelukte en mislukte ervaringen. Al met al worden we steeds een beetje wijzer!

Allemaal alvast een fijne kerst en veel liefs,

Koen en Daan