Trein en tent
29 oktober 2013 - Ulaanbaatar, Mongolië
Sfeerbeschrijving 1: Transmongolie Express
Je wordt wakker met een zwaar hoofd. Heel je lichaam wordt heen en weer geslingerd op je bedje. De misselijkheid hoopt zich op in je maag. Je klok wijst nog maar 4 uur 's nachts aan, maar de zon schijnt al fel naar binnen. De geur die je neus binnendringt wijst erop dat vier volwassen mensen zich al vier dagen niet hebben kunnen wassen en wel 24 uur per dag op 3 vierkante meter leven. De temperatuur ligt dichter bij de 40 dan bij de 20 graden. Wanneer je je ogen opslaat zie je de reden van deze gemoedstoestand; 5 lege flessen wodka. Een kater in de Transmongolie Express; geen aanrader!
Samenvatting treinreis
Gelukkig verliep niet de gehele treinreis zoals het hierboven beschrevene. De tocht was lang. Maar het uitzicht was geweldig en de Finnen waarmee we de coupe deelden erg gezellig. Om jullie een beetje gerust te stellen; van de 5 flessen wodka kwam er maar 1 voor onze rekening. Een andere fles kwam voor de rekening van twee andere Nederlanders en de overige drie voor onze Finnen... Die leken de volgende ochtend ook nog eens nergens last van te hebben! Weer een vooroordeel bevestigd. Wat het verder ook nog goed maakte was dat onze lieve Provodnik Olga, ons een douche aanbood. Uiteraard tegen betaling, maar het was het zeker waard om voor een euro onze bezwete lijven te kunnen schoonspoelen in het toilethokje. Dat was overigens niet het enige dat we hebben gedeald met Olga. We hebben ook van haar gekocht; bier, wodka, nootjes en een extra coupe voor de laatste nacht (een scheiding van onze Finse vrienden). Al met al een hele ervaring om 5 dagen lang opgesloten te zijn in een kleine ruimte met weinig te doen. Vooral Koen moest er erg aan wennen om de knop om te zetten. Verder was het echt zo warm in de coupe, Russen houden niet van kou binnen en stoken de kachel daarom flink op. En het licht en donker worden was erg raar omdat voor de vertrektijden van de trein tot aan Mongolie de tijd in Moskou werd aangehouden, terwijl we inmiddels al vijf tijdzones verder waren gereisd.
Sfeerbeschrijving 2; de nomaden
Je wordt wakker met een lichaam vol kippenvel. Als je je ogen opendoet zie je een magnifieke sterrenhemel. Helaas zit er geen glas tussen jou en de hemel en is de Mongoolse herfst koud, heel koud. De kachel is inmiddels al een paar uur uit en het is niet de bedoeling dat die 's nachts wordt aangestoken. Je hebt al je kleding inmiddels aan, inclusief je wintersportjas. Het enige wat je kunt doen is hopen dat de zon snel opkomt. Wanneer dat gebeurt strompel je, met blauwe billen van het paardrijden, naar de 'wc', alias; achter een steen/boom/struik/geit. Het geweldige uitzicht maakt de gemiste nachtrust meer dan goed (althans de eerste nachten). Als je je adem inhoudt hoor je helemaal niets. Eenmaal terug in de ger kom je erachter dat je slaapzak niet bestand is tot -15 graden (wat de man van de stichting al enigszins magertjes vond), maar slechts als extreme temperatuur (dat je niet doodvriest) -5 graden heeft. Goeiemorgen!
Samenvatting verblijf bij de nomaden
Wat een ongelooflijk onvergetelijke ervaring. De natuur was werkelijk adembenemend, de mensen waren stuk voor stuk lief en behulpzaam en het weer overdag gelukkig zonnig. De taalbarriere was wel gigantisch en soms voelden we ons tamelijk nutteloos. De Mongolen zien je namelijk echt als gast en willen liever niet dat je ze helpt, wat er voor kan zorgen dat je soms uren op een houten krukje zit te kijken naar het bereiden van het eten. Die houten krukjes zullen we ook niet snel vergeten. Na het paardrijden was het zitten hierop namelijk een grote opgave. Wat waren we jaloers op de nomaden zelf die lekker op hun bed mochten zitten, terwijl dat voor gasten niet is toegestaan. Het rijden op de kamelen en op de paarden was een hele ervaring. Op de kamelen was heerlijk relaxt, beetje heen en weer slingeren en gaan met die banaan. Het paardrijden was een heel ander verhaal. Onze 'leraar' hielp ons met opstijgen en liet ons vervolgens over een afstand van 100 meter versnellen van stappen naar galop... Doodeng! Maar dat ging allemaal nog prima in vergelijking tot het moment waarop onze 'leraar' Koens paard verstrikt liet raken in Daans touw, waardoor het paard zich los schopte en daarbij Daans scheenbeen meenam, niet geheel pijnloos. Ook het 'wandelen' naar een klooster kreeg een extra dimensie door het gebrek aan de mogelijkheid tot communicatie; het bleek namelijk een klimtocht recht tegen een berg op te zijn van 2 uur. Maar we wilden avontuur en dat hebben we ook gekregen. Het eten viel alles mee; het was veel, ongevarieerd en vet, maar goed van smaak. Al met al was het echt een week om nooit te vergeten. Het meest bizarre is dat wij nu weer terug zijn naar de gewone wereld maar dat deze lieve mensen allemaal nog daar in hun tentje zitten. Het tentje waar ze vuur stoken van mest, geen wc of stromend water hebben, geïsoleerd zijn van de buitenwereld en alleen maar bezig zijn met hun vee en het eten, maar waar ze dolgelukkig zijn (of iig lijken).
Tijd voor ons om door te reizen naar China.
Tot daar!
Dikke zoen,
Koen en Daan
(zo rijmt het wel niet meer, maar Koen wil graag dat duidelijk is dat ik de blog schrijf)
P.S. bedankt voor de vele reacties; heel leuk om dingen terug te horen!
Leuk te lezen dat het goed gaat! Misschien hadden jullie toch meer dan 1 fles wodka moeten drinken tegen de kou!!
Groetjes!!!
Goede reis weer verder in de trein
je gaat je eigen huisje en Nederland straks wel meer waarderen.
Het is daar wel prachtig, wat een ongerepte natuur, en mooie foto's.
Geniet ervan en blijf schrijven, we vinden het leuk om jullie zo te
volgen.
Geweldig om weer van jullie te horen. Prachtig beeld heeft Daan geschetst. Ik ruik jullie bijna in die trein! Voel de billen en proef de wodka(toch maar eens proberen).Prachtige foto's met wintersportluchten. Tot in China
super tof hoor, mooi verhaal. zat er helemaal in. kan me voorstellen dat het meurt na zo'n tijd.
mooie dingen meegemaakt. zo'n tent of ger ook zeg. poeeh
have fun verderrrr!! xxxx
wat leuk weer wat te lezen en te zien. Ik was vanmiddag bij (o)ma Troost toen ik zag dat er weer een verhaal van jullie was dus kon het via mijn mobiel meteen voorlezen aan haar . Ze doet veel lieve groeten aan jullie. Ik ben "jaloers" op die totale stilte die je beschrijft. Die bestaat in Nederland helaas niet meer. Ik wacht op het volgende verhaal. liefs Lenie
Zodra er weer een verhaal verschijnt op jullie blog is dat het eerste wat we lezen omdat we zo benieuwd zijn wat jullie nu weer hebben meegemaakt. Wij kunnen ons helemaal inleven/inbeelden in de verhalen die jullie schrijven. Goede schrijfstaal hoor Daan, en vooral leuke avonturen. We lachen er erg om, vooral de samenvatting van de treinreis! En adembenemende foto's! Fantastisch, wij kijken uit naar jullie volgende verhaal! Goede reis naar China!
Groetjes en liefs,
Ton en Kimberley
zojuist zie ik je moeder en oma voorbij lopen, terwijl ik jullie blog lees, waar ik gisteren tijdens de bridge/klets avond op geattendeerd werd. ook toevallig. heel veel plezier daar in de andere wereld. groetjes agnes
Wat geweldig leuk om jullie avonturen over de snikhete stinkende treincoupe en de ijskoude ger-met-gat-in-dak vanuit mijn warme huiskamer-met-voetenbankje te lezen! Het voelde bijna of ik erbij was. Complimenten voor je schrijftalent Daan, ik kijk uit naar je volgende blog!
Geniet van al het moois en vreemds dat jullie nog gaan zien en beleven!
Groetjes, Angelique Snijders
Wat een super tof verhaal weer!! Jullie schrijven zo leuk!! En wat maken jullie een hoop mee!!! Echt gaaf!! Leuk dat jullie foto's toegevoegd hebben!!! Geniet ervan!!! Dikke kussen
Overigens is die trein geen mooie vervanger van onze FYRA, deze heeft in ieder geval al wat meegemaakt en is denk ik "blaadjes"bestendig. Die Italianen kunnen nog wat van die "Mongolen"" leren denk ik !!!
Groeten hier vanuit het BSGR